از بیرون تفاوتی با دیگر ویلاهای لوکس موجود در این منطقه امیرنشین ثروتمند در دبی ندارد، اما این ساختمانی مدرن اسراری از وحشت و تباهی قرن ۲۱ را در دل خود جای داده است.
پناهگاه «Ewa’a» مامنی برای دختران و زنانی است که زندگی شان با اشک و درد عجین شده است.
در ابتدا دختر ۱۵ ساله ای را ملاقات کردیم که نمی خواست به ما در مورد هویتش یا تجربیاتش چیزی بگوید. او وظیفه داشت ۶ زن قربانی را به ما معرفی کند که همگی از او مسن تر بودند، اما یادآوری این نکته ضروری است که در گذشته حتی دختران ۱۱ و ۱۲ ساله هم در این پناهگاه تحت حمایت قرار داشته اند.
به گفته مسئولین پناهگاه همه این زنان به صورت قاچاق به امارات آمده و مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. مسئولین به ما توضیح دادند که چگونه این زنان مورد تجاوز قرار گرفته، حبس شده و به اجبار وادار به فحشا شده اند.

یکی از این زنان به ما می گوید وقتی می خواست به امارات بیاید به او وعده کار در یک سوپر مارکت داده شده بود اما هنگامی که به این کشور وارد شد او را مجبور به «کسب و کار سیاه» نمودند، چیزی که او مایل نیست بیشتر از این در موردش توضیح دهد.
یکی دیگر از این زنان می گوید که او مدت یک سال در اسارت قاچاقچیان انسان بوده و توسط آنها زندانی بوده است.
هماهنگ کننده رسانه ای پناهگاه«Ewa’a»، «مداوی السعود»،  به ما گفت که بسیاری از این زنان در جستجوی کار به امارات متحده عربی می آیند. قاچاقچیان انسان معمولاً وعده درآمد بالا و ویزای قانونی به آنها می دهند، اما همه این وعده ها دروغ است.
این پناهگاه که سعی می کند آدرسش در ابوظبی ناشناس بماند در سال ۲۰۰۹ آغاز به کار کرده و بنا به آماری که منتشر نموده تا کنون ۳۸ زن و کودک را در خود پناه داده است.

«Ewa’a» یک سازمان غیر دولتی است که از گروههای خیریه کمک مالی می گیرد، از جمله مؤسسات خیریه ای  که توسط خاندان سلطنتی امارات متحده عربی تاسیس شده است.

این مرکز همچنین دو پناهگاه دیگر در «شارجه» و «رأس الخیمه» دایر نموده و قربانیان معمولا توسط پلیس، بیمارستانها و سازمانهای مذهبی به این مرکز معرفی می شوند. این مرکز علاوه بر در اختیار قرار دادن سرپناه، اقدامات حفاظتی دیگری از جمله مراقبتهای پزشکی و روانی، دوره های آموزش کامپیوتر و زبان نیز به پناهجویان ارائه می کند. مرکز در صورت لزوم به قربانیان کمکهای حقوقی نیز ارائه می دهد.

اکثر قربانیان این مرکز ۲ تا ۶ ماه در پناهگاه تحت مراقبت قرار می گیرند و هنگامی که بهبود یافتند به کشورهایشان بازگردانده می شوند. با وجود این، «مداوی السعود» می گوید برخی از قربانیان که توسط خانواده هایشان به فروش رسیده و یا بنا به دلایل موثق قادر به بازگشت نیستند، به کشورشان بازگزدانده نمی شوند.
وی می گوید ما کسانی را که به این دلایل مایل به بازگشت به کشور خود نیستند به «کمیساریایی عالی پناهندگان سازمان ملل» معرفی می کنیم تا بدین وسیله آنها بتوانند مجدداً در یک کشور دیگر ساکن شوند، چرا که دولت امارات به این گونه پناهندگان اجازه اقامت در این کشور را نمی دهد.

مسئولین این مرکز می گویند قربانیان ساکن در اینجا به تحقیقات پلیسی و قضایی برای بازداشت قاچاقچیان انسان کمک می کنند و تنها در سال ۲۰۰۹ از این طریق ۲۸ قاچاقچی انسان در دادگاهها محکوم شدند که البته این فقط گام کوچکی در مبارزه با قاچاق انسان است.
«سارا شهیل»، مدیر اجرایی پناهگاه «Ewa’a» می گوید که «هدف و آرزوی نهایی من این است که پدیده قاچاق انسان در امارات ریشه کن شده تا دیگر نیازی به برپایی چنین پناهگاههایی برای قربانیان وجود نداشته باشد»